O 16 de febreiro de 2012 produciuse un accidente no que se viu implicado un autobús escolar que levaba a un grupo de nenos de excursión. Un feito tráxico. Pero o lugar no que sucedeu engadiu á traxedia unha dimensión kafkiana, un insoportable grao de despropósito. O accidente tivo lugar nunha estrada dos arredores de Xerusalén, e os nenos que viaxaban no autobús eran palestinos. Un deles, de cinco anos, chamábase Milad Salama.

O seu pai, Abed Salama, é o protagonista deste contundente e conmovedora reportaxe. Alertado do ocorrido, dirixiuse rapidamente ao lugar do accidente e empezou a buscar información sobre o seu fillo. Estaba vivo? A que hospital trasladárano? Con todo, ser palestino nesa parte do mundo significa estar sometido a controis do exército israelí, trámites e obstáculos burocráticos, ter nulo dereito a recibir información precisa e áxil… Xunto a el, outros personaxes –palestinos e xudeus– que viviron de preto o accidente e a evacuación dos feridos compoñen un fresco estremecedor. Unha historia particular serve para explicar –ou polo menos tratar de entender– a historia en maiúsculas. E para denunciar unha situación inxusta.